Van 13 tot en met 26 oktober 2025 vormt onze planeet het toneel van een unieke wereldwijde ruimtevaartsimulatie. Onder de naam World’s Biggest Analog coördineert het Oostenrijkse Ruimtevaartforum (OeWF) de eerste internationaal gesynchroniseerde analoge missie, waarin zeventien habitats op vijf continenten gelijktijdig het leven op de maan en Mars nabootsen. Cruciaal voor het slagen van dit wetenschappelijke experiment? Een robuuste, storingsvrije netwerkverbinding.
Leven en werken in extreme omgevingen
Meer dan 200 onderzoekers uit 25 landen nemen deel aan de missie, die onder zo realistisch mogelijke omstandigheden test hoe langdurig verblijf op de maan of Mars eruit zou kunnen zien. De zogeheten ‘habitats’ – waaronder één in Enschede – simuleren isolatie, beperkte resources en communicatie met vertraging. Vanuit het Mission Coordination Center in Wenen wordt centraal toezicht gehouden.
Hoewel het experiment zich op aarde afspeelt, zijn de technische eisen vergelijkbaar met die van toekomstige buitenaardse missies. Het draait om connectiviteit die altijd beschikbaar is, ongeacht locatie, klimaat of netwerkbelasting. Er mag geen sprake zijn van latency, haperingen of dataverlies.
Technologie als zuurstof: essentieel en onzichtbaar
“Communicatie is net zo essentieel als zuurstof,” zegt Dr. Gernot Grömer van het OeWF. “Zonder betrouwbare verbinding valt elke coördinatie weg.” De netwerktechnologie in deze missie – bestaande uit een combinatie van radioverbindingen, redundante VPN-structuren en secure data routing – is daarom ontworpen voor maximale beschikbaarheid en minimale afhankelijkheid van lokale infrastructuur.
Een deel van deze technologie is afkomstig van Europese leveranciers die zich bewezen hebben in eerdere analoge missies, onder meer in woestijnen, gletsjers en bergachtig terrein. De ervaring die hier wordt opgedaan, is van directe waarde voor het ontwerpen van netwerken in toekomstige habitats op de maan of Mars – plekken waar conventionele connectiviteit simpelweg niet beschikbaar is.
Mars-proof netwerken?
De grote vraag: blijft deze technologie beperkt tot de aarde? Niet per se. De kennis die hier wordt opgebouwd, is direct toepasbaar bij het ontwerpen van ‘delay-tolerant networks’ en mesh-achtige communicatiestructuren voor ruimtevaartuigen en buitenposten op andere hemellichamen. Denk aan hybride netwerken die lokale connectiviteit combineren met communicatie via satellieten, planetaire repeaters en zelfs optische (laser)links voor interplanetaire dataoverdracht.
Het is precies dit type infrastructuur dat ruimteagentschappen als ESA en NASA nodig hebben voor hun geplande Artemis- en Marsmissies. Maar ook op aarde groeit de behoefte aan veerkrachtige netwerken die autonoom kunnen functioneren bij rampen, in afgelegen gebieden of bij grootschalige infrastructuuruitval.
Analoge missies, echte impact
Hoewel ‘World’s Biggest Analog’ een simulatie is, zijn de technologische lessen allesbehalve fictie. Of het nu gaat om het verbinden van habitats in een woestijn of het creëren van interoperabele netwerken in de ruimte: de toekomst van connectiviteit wordt hier en nu gebouwd. Niet alleen voor de ruimtevaart, maar ook voor kritieke toepassingen op aarde.
Meer weten?
Bezoek: worldsbiggestanalog.com
Podcast: Wi-Fi on Mars via Rohde & Schwarz
