Rex Vermeulen is al 15 jaar vaste columnist van TBM. Vanaf 2022 besteedt hij zijn column aan het profiel en de visie van de leden van The Taste of ICT. Deze keer Lothar Steegstra, Algemeen Directeur Trends ICT.
Lothar is voor mij wel een van de voorbeelden van het nut en de missie van The Taste of ICT. We kennen elkaar al bijna 25 jaar. Puur zakelijk. Met als gevolg dat we, in die tijd, op alle bijeenkomsten die onze branche rijk is, fijn de afgezaagde teksten met elkaar aan het uitwisselen waren. Het ging natuurlijk altijd goed met ons. ‘Druk, druk, druk. Groei. 4G, 5G. We kennen ze allemaal, die gesprekken.
Toen Lothar een paar jaar geleden de plek van Wouter Knierim innam bij de Taste heb ik (en alle andere leden) hem pas echt beter leren kennen. Dan hoor je zijn passies, visie op zaken in de wereld, leer je zijn gevoel voor humor kennen en blijkt hij gewoon nachts in een kasteel de teksten van Andre Hazes prima mee te kunnen zingen. Mooie vent!
Elkaar zo leren kennen zorgt dan ook wel weer voor een uit de bocht vliegende agenda. We hadden twee uur gereserveerd voor het lunchinterview. Nadat we twee uur aan het kletsen en lachen waren moest ik de eerste vraag van het interview nog gaan stellen….
Enfin…toen ik hem uitnodigde en vroeg of hij nog voorkeur had voor een locatie riep hij gekscherend ‘wel een beetje op niveau graag’! Plaats van handelen: De Euromast! Hoger niveau heb je niet in Rotterdam.
Uiteraard vraag ik je eerst naar je gevolgde pad: van corporate naar MKB?
KPN is echt een prima bedrijf om voor te werken. Ik heb ervaring opgedaan in alle onderdelen van de organisatie: sales, marketing, operations, strategie, management, enzovoort . En dat is mooi. Ook is KPN altijd bezig met het verbeteren van skills en helpt het je om jezelf te ontwikkelen. Ik denk ook echt dat dat ‘des corporates’ is, heb ik later ondervonden. Om je vraag voor te zijn…na verloop van tijd had ik alleen nog maar een volle agenda, van ‘s ochtends vroeg tot ‘s avonds laat met meetings, overleg, ‘bilatjes’. Allemaal intern. Ik zag geen klant meer. Als daar je hart ligt dan word je uiteindelijk toch ongelukkig.
Dat voelden ze aan bij KPN?
Laten we het erop houden dat ik niet in toeval geloof. KPN had YES Telecom overgenomen en het vervolg daarvan nog niet echt vastliggen. Ik kreeg aangeboden om daar de leiding op me te nemen en dat vervolg en de koers te gaan bepalen. Ik heb net gedaan alsof ik er even over na moest denken….niet dus.
Een opluchting?
Uiteindelijk wel. Ik vond het best spannend. Je gaat van een redelijk ‘anonieme’ omgeving met duizenden mensen naar een kantoorvilla met 40 medewerkers. En dan ook nog als ‘het baasje gestuurd door KPN’.
Die eerste tijd wordt alles wat je doet en zegt heel zwaar gewogen natuurlijk. Ik heb daarom de eerste tijd met name gekeken wat de operatie inhield, wie wat waarom deed en met name geïnvesteerd in het leren kennen van de mensen. En uiteraard dat ze mij leerden kennen. Toen viel alles wel een beetje op zijn plaats. Ik kreeg het vertrouwen, ik voelde me thuis in een enthousiaste en ‘platte’ organisatie en wist precies wat ik aan iedereen had. Vanuit dat fundament zijn we gaan bouwen, hebben we overnames gedaan en heb ik geleerd om een ‘groeibedrijf’ neer te zetten. In korte tijd van 40 naar 100 mensen met bijbehorende resultaten.
Toen wist ik het ‘dit is mijn ding!’ KPN zat in die tijd natuurlijk ook niet stil en besloot om Telfort en YES te integreren in KPN. Begrijpelijk of niet…er ontstond een omgeving die mij niet paste. Tijd voor de volgende stap.
De markt zat om je te springen?
Hahaha, dat heb ik niet echt gemerkt. Ik bleef ook een beetje ‘onder de radar’ in die tijd. Vergis je niet he? Het klinkt allemaal simpel zo. Maar ik had na 25 jaar zin om even afstand te nemen. En wilde gewoon even tijd voor mezelf. Lekker varen in mijn sloep, op vakantie gaan én rustig nadenken over mijn toekomst.
Was het geld op uiteindelijk?
We konden in huize Steegstra nog steeds een boterham eten. Maar ik wilde wel door en was eigenlijk maar met één partij serieus in gesprek: Trends ICT dus. Victor (Visser) en Wouter (Knierim), de oprichters en eigenaren van Trends wilden een volgende stap in hun leven maken en zochten iemand waarbij ze Trends veilig uit handen konden geven. We hadden daar alle drie geen haast mee, dus we hebben het perfect kunnen regelen en vastleggen. En dat merken we nu nog. De samenwerking is echt super!
Ik doe het volledig op mijn manier, maar heb wel twee ‘stille’ mentoren achter mij staan waar ik terecht kan voor advies en die me steunen. Heerlijk.
En nu ga je dat lekker klein houden?
Nee, zeker niet. Daar is het ook al te laat voor. We zijn inmiddels van 40 naar 60 mensen doorgegroeid en hebben de omzet verdubbeld.
Maar dan vind je het toch niet leuk meer?
Nou, dan snap je het niet vent. Groeien en uitbreiden vind ik heerlijk. Daar zit toch einde dag ook de virtuele schouderklop? Alleen wil ik saamhorigheid en betrokkenheid in het bedrijf en dat ook laten voelen aan de klant. We zijn er voor je! En met alles wat in ons zit gaan we er voor zorgen dat we dat vasthouden! En dat kan echt met nog veel meer klanten en dus met meer mensen.
En dan word je overgenomen?
Nou, dat duurde nog best lang voordat je die op tafel gooideJ’ Maar…dat gaat niet gebeuren. Wat wij nu bereiken, wat we kunnen bieden aan onze mensen en onze klanten, wat we nog gaan bieden…dat kan niemand ons bieden. Waarom zouden we?
Dus jullie gaan overnemen?
‘Gedoseerd en zeer gericht, de match moet goed zijn. Maar ik pak nu wel even ‘reclame zendtijd’: wij hebben een prachtig concept liggen dat echt super aantrekkelijk is voor kleine ICT ondernemers. Wij kunnen ze enorm goed helpen met de volgende stap(pen) en samen maken we dan gebruik van onze schaalgrootte. Zonder ‘private equity’ pretenties. Interesse? Stuur me een berichtje via LinkedIn.
(noot van de redactie: deze zendtijd is afgerekend met een prachtige fles rode wijn)
Jij lijkt me zo’n beetje de gelukkigste ICT ondernemer van Nederland?
Wat denk je zelf. Iedere dag is weer gevuld met uitdagingen en uiteraard ook dingen die niet goed gaan. Ik ga ook echt wel eens met hoofdpijn naar huis. Vooral als er veel geklaagd wordt. Daar kan ik echt helemaal niks mee! Ontevreden zijn we allemaal wel eens en dat is prima te handelen; geef aan hoe je het wel wil en we gaan er naar kijken. Maar het klagen om het klagen…pfffffff.
Na zo’n dag pak ik de sloep…ga stukje varen….liefst met vrienden en dan klaag ik lekker even tegen hen aan.
Lothar, we gaan richting het einde van dit interview. Dan moeten we het wel over uitdagingen en zo hebben. Geen interview compleet zonder die vraag. En dan graag die voor de branche en die voor jou als directeur van Trends.
Op zo’n obligate vraag ontkom ik niet aan een obligaat antwoord. De grootste uitdaging op dit moment voor de branche? Cybercrime! En dan het volledige spectrum. Niet alleen voorkomen en oplossen maar ook de verantwoordelijkheidsvraag. Daar zijn we nog niet uit.
En bij Trends zie ik het ook als mijn uitdaging om een stukje ‘corporate’ in te voeren zonder dat het zo voelt. En dan doel ik met name op de (persoonlijke) ontwikkeling van mijn collega’s. MKB is ‘gewoon doen’. Daarbij wordt de ontwikkeling van de medewerkers nog wel eens overgeslagen om dat als werkgever aan te bieden. Ik wil het graag doen.
En wie zorgt dan voor de persoonlijke ontwikkeling van Lothar?
Nou, dat is dus de reden dat ik bij The Taste of ICT ben toegetreden. Ik neem mijn overdenkingen mee naar de bijeenkomsten en toets mijn visie. Verder heb ik een mooie club vrienden om me heen die ook met mij mee (kunnen) denken.
Lothar neemt vervolgens afscheid. We zijn behoorlijk uitgelopen. Niet alleen moet hij nog dingen regelen op de zaak. Zijn dochter is ook nog jarig. Hup, hup, hup.
Ik blijf nog even zitten en kijk uit over ‘mijn’ stad en denk nog even over het gesprek na…mooie vent!
